Odsłuchaj nagrania
Tuż obok dawnej Wacławowej wieży stoi po dziś dzień baszta środkowa. Pierwotnie zamykała ona zachodnią pierzeję Zamku Górnego i stanowiła silny punkt oporu dla ewentualnych najeźdźców. Charakterystyczny układ zamku, położonego na całej szerokości wzgórza, dostosowany jest do warunków naturalnych otoczenia. Miejsce też nie było przypadkowe – jest to bowiem jedno z najwyższych wzgórz, jakie rozciąga się w Paśmie Chęcińskim i doskonały punkt do obrony i obserwacji okolicy.
Przez pewien czas zamek był też miejscem zbierania opłat od przejeżdżających ze wschodu na zachód kupców – doskonale można było ich dostrzec na trakcie! Na wieży środkowej doskonale widoczne są podziały i relikty dawnego wyposażenia zamku. Najbardziej charakterystyczną różnicą w budowie, dostrzegalną także na wieży wschodniej są szczyty zbudowane z cegły, materiału często używanego przez średniowiecznych budowniczych.
Na baszcie przy której stoisz dostrzec można również, że do pewnego stopnia jest ona grubsza niż jej wyższe partie. Wiąże się to bowiem z faktem, iż do tej właśnie wysokości sięgały dawniej zamkowe mury. Jeśli spojrzysz uważnie dostrzeżesz, że w licu wieży znajduje się kilkanaście otworów – myślisz zapewne że służyły do strzelania albo wentylacji? Nic bardziej mylnego! Są to miejsca, w których znajdowały się dawniej belki, podtrzymujące drewniane ganki, po których wchodziło się do środka wieży. Nie było zasadne tworzyć wejścia na samym dole, gdzie wróg z łatwością wdarłby się do warownego punktu oporu. Obramienia drzwi wejściowych daje się dostrzec po dziś dzień – spróbuj je znaleźć na obu wieżach!
