Odsłuchaj nagrania
Wchodząc do lochu czuć przeszywający strach i mrożące krew w żyłach zimno… Jęki skazanych i dźwięk obijanych metalowych łańcuchów przypominają o tym, że Zamek w Chęcinach to nie tylko miejsce dla dam dworu i rycerzy. Przez pewien czas funkcjonowało tu bowiem więzienie stanu dla ważnych więźniów politycznych, ale znalazło się miejsce i dla mniej znacznych person.
Urzędujący na Zamku sąd grodzki, posiadający od XV wieku coraz szersze kompetencje, pełnił funkcję lokalnego wymiaru sprawiedliwości. Bywało, że skazany za różne przestępstwa odbywał karę „wieży dolnej” za przestępstwa większej wagi, przebywając w nim nawet kilkanaście miesięcy.
Warunki, w których przebywał pozostawały nie do pozazdroszczenia – brud, zimno czy wilgoć oraz towarzystwo owadów i gryzoni groziło nie tylko utratą zdrowia, ale i poważnymi powikłaniami prowadzącymi do śmierci penitenta. Jak widzisz – leżące na ziemi kości wskazują, że ten skazany od momentu wejścia do lochu nie miał już okazji zobaczyć ponownie promieni słonecznych… Zdarzało się też, że sąd skazywał delikwenta na karę śmierci – co ciekawe, w zależności do którego stanu społecznego należał, przysługiwało mu inne narzędzie wymierzania kary. Dla szlachty przeznaczony był bowiem miecz, dla niżej urodzonych zazwyczaj duży topór.
